معنی کروی زره - جستجوی لغت در جدول جو

کروی زره(کُ یِ زِ رِهْ)

لغت نامه دهخدا

زرد چهره، کنایه از شرمسار، شرمنده، خجل

(گُ یِ زِ رِهْ)

نام یکی از خویشان افراسیاب است که در کشتن سیاوش مکرها کرد و وسیله ها انگیخت:
سیاوش ز گفت گروی زره
برو پرز چین کرد و رخ پرگره.
فردوسی.
نیوشنده بودند و لب با گره
بپاسخ بیامد گروی زره.
فردوسی.
گروی زره را گره تا گره
بفرمود تا برکشیدند زه.
فردوسی.
رجوع به فهرست ولف و گروی شود

لغت نامه دهخدا

کبود زره

(کَ گُم بَ)

از طسوج جبل بوده است به قم. (تاریخ قم ص 118)

لغت نامه دهخدا

روی زرد

(زَ)

زردروی. (یادداشت مؤلف). ترسان. بیمناک. کنایه از پریشان و زار و ناتوان است:
من از بینوایی نیم روی زرد
غم بینوایان رخم زرد کرد.
سعدی (بوستان).
، شرمسار. شرمنده. خجل. (ناظم الاطباء) :
چرا گوید آن چیز در خفیه مرد
که گر فاش گردد شود روی زرد.
سعدی (بوستان).
، تباه و ناسازگار:
ز گفتار او هیچگونه مگرد
چو گردی شود بخت تو روی زرد.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

کربی وره

بره ی سیاه رنگ

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی کروی زره - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما